Zestawienie Polskich Norm dotyczących branży grzewczej

- luty 2017

PN-EN 62424:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 01-02-2017

Reprezentacja inżynierii sterowania procesem -- Wnioski w diagramach P&I i wymiana danych między narzędziami P&ID i narzędziami PCE-CAE

Zakres:

W niniejszej Normie Międzynarodowej wyszczególniono, w jaki sposób wnioski inżynierii sterowania procesem są reprezentowane w P&ID w celu automatycznego transferu danych między P&ID i narzędziem PCE i uniknięcia błędnej interpretacji symboli graficznych P&ID przez PCE.

Ponadto zdefiniowano wymianę danych odnoszących się do wniosku inżynierii sterowania procesem między narzędziem inżynierii sterowania procesem i narzędziem P&ID za pomocą języka transferu danych (zwanego CAEX). Te postanowienia dotyczą eksportu/importu aplikacji takich narzędzi.

Przedstawienie funkcjonalności PCE w P&ID będzie zdefiniowane za pomocą najmniejszej liczby reguł w celu jasnego wskazania ich kategorii i funkcji przetwarzania niezależnie od techniki realizacji (patrz Rozdział 6). Definicja symboli graficznych wyposażenia procesu (np. zbiorników, zaworów, kolumn itp.) ich implementacji i reguł systemu odniesienia oznaczania są poza zakresem niniejszej normy. Te reguły są niezależne od niniejszej normy.
W Rozdziale 7 sprecyzowano przepływ danych między różnymi narzędziami i modelem danych CAEX.

PN-EN ISO 10370:2014-12 - wersja polska

Data publikacji: 01-02-2017

Przetwory naftowe -- Oznaczanie pozostałości po koksowaniu -- Metoda mikro

Zakres:

W niniejszej Normie Międzynarodowej określono metodę oznaczania pozostałości po koksowaniu, w zakresie od 0,10 % (m/m) do 30,0 % (m/m), jako części pozostałej po odparowywaniu i rozkładzie termicznym przetworów naftowych w określonych warunkach.

UWAGA 1 Wartość pozostałości po koksowaniu umożliwia przybliżoną ocenę tendencji przetworów naftowych do tworzenia węglistych osadów, w podobnych warunkach rozkładu i może być przydatna w ocenie względnej tendencji koksotwórczej produktów tej samej klasy. W takim przypadku zaleca się rozwagę podczas interpretacji wyników.

W przypadku przetworów, z których uzyskana pozostałość jest większa niż 0,10 % (m/m), wyniki badania są równoważne z wynikami pozostałości po koksowaniu uzyskanymi metodą Conradsona (patrz ISO 6615[1]) w zakresie od 0,10 % (m/m) do 25,0 % (m/m) (szczegóły, patrz Załącznik A).

Niniejszą Normę Międzynarodową stosuje się również do przetworów naftowych, składających się głównie z destylatu, dla których można uzyskać pozostałość po koksowaniu mniejszą niż 0,10 % (m/m). Dla takich produktów, przed wykonaniem analizy, przygotowuje się 10 % (V/V) pozostałość po destylacji, zgodnie z procedurą opisaną w 7.3.1 i 7.3.2.

Zarówno składniki popiołotwórcze, określone w ISO 6245[2] jak i nielotne dodatki obecne w próbce, powiększają ilość pozostałości po koksowaniu i są uwzględniane w podawanej wartości całkowitej.

UWAGA 2 Obecność azotanów organicznych w niektórych paliwach destylatowych przyczynia się do uzyskania zawyżonych wartości pozostałości po koksowaniu. Obecność azotanu alkilu w paliwie może być oznaczana według ISO 13759.[3]

PN-EN 15502-2-1+A1:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 06-02-2017

Kotły grzewcze opalane gazem -- Część 2-1: Szczegółowa norma dotycząca urządzeń typu C i typu B2, B3 oraz urządzeń B5 o obciążeniu cieplnym nieprzekraczającym 1 000 kW

Zakres:

W niniejszej Normie Europejskiej określono wymagania i metody badań dotyczące w szczególności konstrukcji, bezpieczeństwa, użyteczności i racjonalnego użytkowania energii jak również klasyfikacji i oznakowania kotłów centralnego ogrzewania opalanych gazem, wyposażonych w palniki atmosferyczne, palniki nadmuchowe lub palniki z pełnym zmieszaniem i dalej nazywane „kotłami”.

Tam, gdzie stosowane jest słowo kocioł, należy to czytać jako kocioł wraz z jego przyłączami, przewodami i terminalami, jeśli dotyczy.

1Niniejsza Norma Europejska obejmuje typy kotłów centralnego ogrzewania opalane gazem od C1 do C9 i B2, B3 i B5:

UWAGA Więcej informacji o typach kotłów patrz CEN/TR 1749:20142.

a) o znamionowym obciążeniu cieplnym (według wartości opałowej) nieprzekraczającym 1000 kW;
b) w których stosowany jest jeden lub więcej gazów palnych z trzech rodzin gazów przy ciśnieniach podanych w EN 437;
c) w których temperatura cieczy transportującej ciepło nie przekracza 105 oC podczas normalnej pracy;
d) w których maksymalne ciśnienie pracy w obiegu wodnym nie przekracza 6 bar;
e) które mogą lub nie mogą powodować kondensacji pod pewnymi warunkami;
f) które są deklarowane w instrukcjach instalacyjnych albo jako "kocioł kondensacyjny" lub " kocioł niskotemperaturowy" lub "standardowy kocioł"; jeśli deklaracja tego nie precyzuje, kocioł ma być uważany za "standardowy kocioł";
g) które mogą być instalowane zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz w częściowo chronionym miejscu;
h) które mogą produkować ciepłą wodę, albo na zasadzie przepływowej lub w zbiorniku, całość wprowadzana do obrotu jako pojedyncza jednostka;
i) które są przeznaczone zarówno dla zamkniętych systemów wodnych jak i otwartych systemów wodnych;
j) które są kotłami modułowymi, lub nie.

1Niniejsza Norma Europejska obejmuje również kondensacyjne kotły centralnego ogrzewania opalane gazem typu C (10), które są wyposażone w regulator stosunku gaz-powietrze i które mają Δpmax, SAF (min) 25 Pa i kotły typu C (11) które mają kondensacyjne moduły grzewcze, które są wyposażone w regulator stosunku gaz-powietrze, a które mają Δpmax, SAF (min) 25 Pa.

Niniejsza Norma Europejska zawiera wymagania dla kotłów o znanej konstrukcji. W przypadku kotłów o wszelkich alternatywnych konstrukcjach, które nie mogą być w pełni objęte niniejszą normą, ryzyko związane z tą alternatywną konstrukcją musi zostać ocenione.

Przykład metod oceny, w oparciu o ocenę ryzyka, która obejmuje zasadnicze wymagania dyrektywy dotyczącej urządzeń gazowych, podany jest w Rozdziale 11.

Niniejsza Norma Europejska nie obejmuje wszelkich wymagań dotyczących:

k) urządzeń, które są przeznaczone do podłączenia do sieci gazowych, gdzie jakość dystrybuowanego gazu może różnić się w znacznym stopniu w całym okresie użytkowania urządzenia (patrz Załącznik XC);
l) urządzeń wykorzystujących zasuwy do spalin;
m) wyposażenia typów B21, B31, B51, C21, C41, C51, C61, C71, C81, C (12) i C (13),
n) urządzeń typu C7, o znamionowym obciążeniu cieplnym (na podstawie wartości opałowej) przekraczającym 70 kW;
o) urządzeń zawierających elastyczne plastikowe wkłady kominowe;
p) kotłów typu C (10):
1) bez regulatora stosunkui gaz-powietrze, lub
2) które są urządzeniami bez kondensacji, lub
3) które mają maksymalną różnicę ciśnień bezpieczeństwa przy minimalnym obciążeniu cieplnym równą 25 Pa (Δpmax, SAF (min));
q) kotłów grzewczych typu C(11), które mają moduły:
1) bez regulatora stosunku gaz-powietrze, lub
2) które są urządzeniami bez kondensacji, lub
3) które mają maksymalną różnicę ciśnień bezpieczeństwa przy minimalnym obciążeniu cieplnym równą 25 Pa (Δpmax, SAF (min));
r) urządzeń przeznaczonych do podłączenia do (wspólnego) kanału dymowego wyposażonego w odciąg mechaniczny.

PN-EN ISO 16852:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 06-02-2017

Przerywacze płomienia -- Wymagania eksploatacyjne, metody badań i ograniczenia stosowania

Zakres:

W niniejszej Normie Międzynarodowej określono wymagania dla przerywaczy płomienia, które zapobiegają przenoszeniu się płomienia w obecności palnych mieszanin gazowo-powietrznych lub parowo-powietrznych. Ustalono jednolite zasady klasyfikacji, podstawowej konstrukcji i informacji dotyczących stosowania, z włączeniem oznakowania przerywaczy płomienia oraz określono metody badań służących weryfikacji wymagań bezpieczeństwa i wyznaczono bezpieczny zakres stosowania.

Niniejsza Norma Międzynarodowa dotyczy ciśnień w przedziale od 80 kPa do 160 kPa i temperatur w przedziale od -20 °C do +150 °C.

UWAGA 1 W przypadku przerywaczy płomienia o parametrach pracy wewnątrz tego zakresu lecz poza warunkami atmosferycznymi – patrz 7.4

UWAGA 2 Przy projektowaniu i badaniu przerywaczy płomienia przeznaczonych do działania w warunkach innych niż określone wyżej, niniejsza Norma Międzynarodowa może być użyta jako przewodnik. Mimo to, zaleca się przeprowadzenie dodatkowych badań odnoszących się zwłaszcza do zakładanych warunków stosowania. Jest to szczególnie ważne w warunkach wysokiej temperatury i ciśnienia. W tych przypadkach może zachodzić konieczność zmodyfikowania mieszanin probierczych.

UWAGA 3 W przypadku zastosowań morskich jest dodatkowa norma IMO (Międzynarodowa Organizacja Morska) IMO MSC/Circ. 677.

Niniejsza norma nie ma zastosowania do:

- zewnętrznych, związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa, urządzeń kontrolno-pomiarowych, które mogłyby być wymagane w celu utrzymywania warunków pracy w ustalonym bezpiecznym zakresie;

UWAGA 4 Zintegrowane urządzenia kontrolno-pomiarowe, takie jak zintegrowane czujniki temperatury i płomienia, jak również części, które, na przykład, w sposób zamierzony ulegają stopieniu (zawleczki zabezpieczające), spaleniu (osłony pogodowe) lub wygięciu (paski bimetaliczne), nie są objęte zakresem niniejszej Normy Międzynarodowej.

- przerywaczy płomienia stosowanych w przypadku wybuchowych mieszanin par i gazów, które mają tendencję do samorzutnego rozkładu (np. acetylen) lub które są niestabilne chemicznie;
- przerywaczy płomienia stosowanych w przypadku disiarczku węgla ze względu na jego specyficzne właściwości;
- przerywaczy płomienia przeznaczonych do stosowania w mieszaninach innych niż gaz-powietrze lub para-powietrze (np. wyższy stosunek tlen-azot, chlor jako utleniacz, itp.);
- procedur badania przerywaczy płomienia stosowanych w przypadku silników wysokoprężnych wewnętrznego spalania;
- zaworów szybkodziałających, systemów gaszących i innych systemów izolowania wybuchu.

PN-EN 62788-1-4:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 06-02-2017

Procedury pomiarowe dla materiałów używanych w modułach fotowoltaicznych -- Część 1-4: Enkapsulanty -- Pomiar przepuszczalności optycznej i obliczenia przepuszczalności fotonów, wskaźnika zażółcenia i odcięcia długości fali UV

Zakres:

Niniejsza część normy IEC 62788 opisuje metody pomiaru przepuszczalności optycznej materiałów do enkapsulacji używanych w modułach fotowoltaicznych (PV). Znormalizowane pomiary zawarte w tej procedurze pozwalają na ilościowe określenie oczekiwanej przepuszczalności materiału do enkapsulacji wykorzystywanego w ogniwach fotowoltaicznych PV. Kolejne obliczenia przepuszczalności energii słonecznej pozwalają na porównanie różnych materiałów. Wyniki dla odpowiednich materiałów mogą być uwzględnione w kartach katalogowych produktów, wykorzystane przez producentów w materiałach, w udoskonaleniu procesu produkcji, w kontroli jakości produkcji (akceptacja materiałów) lub stosowane w analizie wydajności modułów. Opisane metody pomiarowe mogą również służyć do monitorowania wydajności materiałów do enkapsulacji po ekspozycji ich na różne warunki atmosferyczne (ocena ich trwałości). Znormalizowane metody pomiarowe są przeznaczone do badania wewnętrznego obszaru modułów fotowoltaicznych, np. bez efektów dyfuzji tlenu wokół krawędzi ogniw fotowoltaicznych. Kolejne obliczenia wskaźnika zażółcenia pozwalają na ilościowe oszacowanie trwałości i uwzględnienie wyglądu ogniwa fotowoltaicznego. Zmiany przepuszczalności, wskaźnika zażółcenia oraz odcięcia długości fali UV mogą być używane przez producentów materiałów do enkapsulacji lub producentów modułów w celu porównania trwałości różnych materiałów.

PN-EN 61853-2:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 06-02-2017

Badanie własności modułów fotowoltaicznych (PV) i wyznaczanie ich energii znamionowej -- Część 2: Pomiary czułości widmowej, kąta padania i temperatury pracy modułów

Zakres:

Niniejsza seria IEC 61853 określa wymagania IEC potrzebne dla oceny parametrów modułu PV w kontekście jego mocy (W), uzysku energii (Wh) oraz współczynnika jakości (PR). Norma jest napisana tak, by mogła być stosowana do wszystkich technologii PV, ale jej przydatność może być problematyczna w przypadkach technologii, dla których parametry modułu PV ulegają zmianie w czasie (np. dla modułów, których parametry ulegają zmianie pod wpływem dłuższego oddziaływania podwyższonej temperatury lub promieniowania), lub wtedy gdy mamy do czynienia z istotną nieliniowością którychkolwiek parametrów charakterystycznych użytych do modelowania. Celem tej części IEC 61853 jest określenie procedur pomiarowych do oceny wpływu kąta padania promieniowania na moc wyjściową urządzenia, określenia temperatury pracy modułu dla danego zestawu warunków otoczenia i sposobu montażu oraz pomiaru odpowiedzi widmowej modułu. Drugim celem jest zapewnienie określonego zestawu parametrów, który będzie przydatny dla dokładnej oceny przewidywanego uzysku energetycznego. Opisane pomiary są wymagane jako dane wejściowe dla przeprowadzenia procedury oceny uzysku energetycznego modułu opisanej w normie IEC 61853-3.

PN-EN 62108:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 06-02-2017

Moduły fotowoltaiczne oraz podzespoły dla systemów ze skoncentrowanym światłem slonecznym (CPV) -- Kwalifikacja konstrukcji i zatwierdzenie typu

Zakres:

Niniejsza Norma Międzynarodowa określa minimalne wymagania dla kwalifikacji konstrukcji i aprobatę typu modułów fotowoltaicznych oraz podzespołów przeznaczonych do pracy w systemach ze skoncentrowanym promieniowaniem słonecznym (CPV) odpowiednich dla długotrwałego działania w ogólnie zdefiniowanych warunkach zewnętrznych jak określono to w normie IEC 60721-2-1. Sekwencja badań częściowo oparta jest na tej, która została opisana w normie IEC 61215-1 dotyczącej kwalifikacji konstrukcji i aprobaty typu płaskich krzemowych modułów PV przeznaczonych do zastosowań naziemnych. Poczynione zostały jednak pewne zmiany uwzględniające szczególne cechy odbiorników CPV i modułów, w szczególności jeżeli chodzi o podział na testy przeprowadzane na miejscu instalacji oraz testy prowadzone w warunkach laboratoryjnych, efekty związane z justowaniem systemu śledzącego, wysokiej gęstości prądu oraz szybkich zmian temperatury, które doprowadziły do sformułowania kilku nowych procedur badawczych lub nowych wymagań. Celem niniejszej normy jest wyznaczenie właściwości elektrycznych, mechanicznych oraz cieplnych modułów i podzespołów dla systemów CPV oraz pokazanie, o ile to możliwe w ramach uzasadnionych ograniczeń związanych z kosztami i czasem, że wymienione elementy są w stanie wytrzymać długotrwałe narażenia w warunkach opisanych w zakresie normy. Rzeczywista trwałość modułów CPV i zespołów tak kwalifikowanych zależeć będzie od ich konstrukcji, produkcji, środowiska i warunków w jakich pracują. Niniejszą normę stosuje się w połączeniu z wytycznymi ponownego badania opisanymi w Załączniku B.

PN-EN 13445-2:2014-11/A1:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 07-02-2017

Nieogrzewane płomieniem zbiorniki ciśnieniowe -- Część 2: Materiały

Zakres:

Znowelizowano Tablicę B.2.11

PN-EN 60079-29-1:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 13-02-2017

Atmosfery wybuchowe -- Część 29-1: Detektory gazu -- Wymagania metrologiczne i funkcjonalne detektorów gazów palnych

Zakres:

W niniejszej części IEC 60079-29 określono podstawowe wymagania dla budowy, badań i działania oraz opisuje metody badań przenośnych, transportowalnych i zabudowanych na stałe urządzeń przeznaczonych do wykrywania i pomiaru gazów palnych lub kondensacji par w powietrzu. Urządzenia lub ich części są przeznaczone do stosowania w atmosferach wybuchowych oraz kopalniach zagrożonych występowaniem gazu kopalnianego (metanu).

Niniejsza część ma zastosowanie do urządzeń wykrywających gaz palny o dużym stężeniu zgodnie z deklarowanym przez producenta zakresem pomiarowym, przeznaczonych do wykrywania, alarmowania lub uruchamiania innych funkcji których zdaniem jest ostrzeganie o potencjalnym zagrożeniu wybuchem, oraz w pewnych przypadkach inicjowania automatycznych lub manualnych funkcji ochronnych.

Dla celów niniejszej normy określenie: „wykrywanie stężenia X % lub X % LFL” dotyczy urządzeń o maksymalnej wartości zakresu pomiarowego równej lub mniejszej niż X % lub X % LFL.

Niniejsza norma dotyczy przyrządów – łącznie z przyrządami ze zintegrowanym systemem pobierania próbki gazowej – przeznaczonych do stosowania w komercyjnych, przemysłowych układach zabezpieczeń. Niniejsza norma nie dotyczy przyrządów stosowanych w pomieszczeniach mieszkalnych.

Niniejsza norma nie dotyczy zewnętrznych systemów pobierania próbek ani przyrządów laboratoryjnych lub naukowych oraz przyrządów używanych tylko do kontroli procesów technologicznych. Nie dotyczy również monitorów przestrzeni z otwartą ścieżką (linią optyczną) które opisano w IEC 60079-29-4. Tylko urządzenia o bardzo krótkich otwartych ścieżkach, przeznaczone do stosowania tam gdzie występuje jednorodne stężenie na przestrzeni całej wolnej ścieżki zostały ujęte w zakresie niniejszej normy.

W przypadku przyrządów stosowanych do wykrywania kilku gazów niniejsza norma dotyczy tylko wykrywania gazów lub par palnych.

Niniejsza norma uzupełnia i modyfikuje wymagania ogólne normy IEC 60079-0. Tam gdzie wymaganie niniejszej normy koliduje z wymaganiem normy IEC 60079-0 wymaganie IEC 60079-29-1 ma pierwszeństwo.

PN-EN 1839:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 22-02-2017

Oznaczanie granic wybuchowości i granicznego stężenia tlenu (GST) dla palnych gazów i par

Zakres:

W niniejszej Normie Europejskiej opisano dwie metody badania (metodę T i metodę B) przeznaczone do oznaczania granic wybuchowości gazów, par i ich mieszanin, zmieszanych z powietrzem lub mieszaniną powietrze/gaz obojętny (ułamek objętościowy tlenu < 21 %), a także do oznaczania granicznego stężenia tlenu. Niniejsza Norma Europejska ma zastosowanie do gazów, par i ich mieszanin pod ciśnieniem atmosferycznym w temperaturach do 200 °C.

PN-EN ISO 24431:2017-02 - wersja angielska

Data publikacji: 22-02-2017

Butle do gazów -- Bezszwowe, spawane i kompozytowe butle do gazów sprężonych i skroplonych (z wyłączeniem acetylenu) -- Kontrola w czasie napełniania

Zakres:

W niniejszej Normie Międzynarodowej określono wymagania w zakresie kontroli w czasie napełniania i odnosi się do bezszwowych lub spawanych transportowych butli do gazów wykonanych ze stali lub stopu aluminium (typ 1), oraz do kompozytowych transportowych butli do gazów (typy od 2 do 5 włącznie) przeznaczonych do gazów skroplonych lub sprężonych o pojemności wodnej do 150 l. Norma może być stosowana do butli i zbiorników rurowych o pojemności wodnej między 150 l i 450 l, pod warunkiem, że są kontrolowane i napełniane jako pojedyncze butle i zbiorniki rurowe.

Niniejsza Norma Międzynarodowa nie ma zastosowania do butli do acetylenu, wiązek butli, zbiorników rurowych, wieloelementowych kontenerów do gazu (MEGC) lub pojazdów baterii.

Niniejsza Norma Międzynarodowa może być również stosowana do LPG. W przypadku szczególnych zastosowań LPG, patrz ISO 10691.

Dla butli kolektorowanych w wiązki, patrz ISO 11755.

Zestawienie zostało opracowane przez Redakcję Ogrzewanie.info.pl
na podstawie ogólnodostępnych informacji publikowanych przez PKN